WYRÓŻNIENIE W OGÓLNOPOLSKIM KONKURSIE POETYCKIM

Uczennica klasy 8a, Dorota Słowi, wzięła udział w  IX edycji ogólnopolskiego konkursu poetyckiego „Przyroda jaką znam” – SERCE DRZEWA zorganizowanego przez Roztoczański Park Narodowy. W swojej kategorii wiekowej (szkoły podstawowe) rywalizowała z 28 osobami z 16 szkół z całej Polski. Za swoje wiersze: „Jesienna nostalgia” oraz „Obowiązki kolorowej pory” otrzymała wyróżnienie.

Serdecznie gratulujemy!

 

„Obowiązki Kolorowej Pory”

Jesień, ta kolorowa pora,
Gnana przez wiatr, już złoci pola,
I niesie ją dalej, wraz z lotem ptaszka,
Dociera do Wieprza, a stąd- fraszka!
Pędzi wraz z borem i za jej dotykiem,
Wszystkie listki zmieniają kolor migiem.
Gdy znudzi się jej kolorowanie,
Wybiera się na poszukiwanie,
Płynąc cicho, skradając,
Zauważa coś- to zając!
To jednak nie koniec eskapady,
Szuka jeszcze węża eskulapy,
A gdy go znajdzie, prędko z nim porozmawia,
Jak to życie zmienia się i wznawia.
To jednak nie koniec obowiązków,
Musi się wywiązać z masy związków,
Przemyka więc przez knieje i dąbrowy,
Niosąc ze sobą wietrzyk złowrogi,
A każde zwierzę na jej drodze,
Podnosi łeb i ku tej przestrodze,
Zaczyna do zimy przygotowania:
Wiewiórki zabierają się do orzechów zbierania,
Niedźwiedzie udają się do gajów,
A ptaki wylatują do ciepłych krajów.
Jesień tymczasem z siebie zadowolona,
Wraz z listkami na pastwisku ułożona,
Spogląda sobie na radosne koniki polskie,
I po cichu czeka na siostrę wiosnę.

„Jesienna Nostalgia”

Bywają takie dni, że wchodzisz do lasu,
Spoglądasz na drzewa i znane ścieżki,
Wydaje ci się, że inaczej było zawczasu,
I jak nagle poczujesz grzybów zapach gorzki,
Powiew kolorowego wiatru na skroni,
Szelest liści z buków spadających,
Zapach miodu ci się przypomni,
Usłyszysz bzyczenie pszczół do snu się układających,
Pożegnalny śpiew odlatujących ptaków,
Nawoływanie wiewiórek orzechów chowających,
Cichy szum stygnących strumyków,
Gdzieś echem odbije ci się w uszach,
Choć to zgoła nieprawdopodobne,
Wycie wilków w puszczach,
Co biegną gdzieś radosne,
Wtem poczujesz, że radość serce ci łechce,
Czujesz, jak na ustach uśmiech się rodzi,
Ruszasz głębiej w te kolorowe miejsce,
Śmiejąc się, bo już wiedząc – jesień nadchodzi!

Post Author: Magdalena Gołyszny